Dag 8, 9 en 10.
Door: Marloes
Blijf op de hoogte en volg Marloes
29 November 2013 | Zuid-Afrika, South Africa
Vandaag een meeting met Wilma (coördinator Zuid-Afrika) gehad. We hebben de vakantieperiode besproken. De zomervakantie begint hier namelijk op 4 december. Tegen Denise en mij was in Nederland verteld dat de vakantieperiode 2 weken zou duren. Toen we in Durban aankwamen vertelde Wilma dat dat 4 weken zouden zijn, en toen we hier op het project aankwamen bleken het ineens 6 weken te zijn. Ik baal hier echt ontzettend van, want in de vakantieperiode zullen we alleen maar bezig zijn met het vermaken van de kinderen. Natuurlijk is dit best leuk, maar dat is niet alleen waarvoor ik hier ben gekomen. Ik wil graag iets kunnen betekenen, iets kunnen veranderen, ook al is het nog zo klein. Spelen met de kids vind ik heel leuk, en ook dat betekent iets natuurlijk: Je bent er voor ze. Maar ik wil mezelf graag meer nuttig maken, bijvoorbeeld door de kinderen les te geven. Ik heb dit aan Wilma voorgelegd, want ik vind dat dit van te voren duidelijk had moeten zijn. Ik stelde voor dat we misschien 1 week of 2 weken op een ander project kunnen doorbrengen, om daar iets te doen. Of dat we wat geld terug krijgen, zodat we een weekje of een lang weekend naar Kaapstad kunnen. Wilma gaat het voor ons uitzoeken, dus ik hoop dat er wat te regelen valt!
Vanmiddag was ik in m’n huisje lekker aan het spelen en stoeien met de kinderen. De kinderen hier vinden m’n wenkbrauwen heel bijzonder. Ze aaien er over en zeggen dan: What is this? Ik zeg ze dat zij ook wenkbrauwen hebben (bij hen vallen ze minder op natuurlijk), en dan zie je ze echt kijken van: huh, ojaaa?
M’n huismoeder is wel een beetje van de oude stempel, denk ik. Ik was aan het spelen met ’t jongste kindje (4 jaar), hij stond op m’n schoot en de huismoeder zei tegen hem dat dat niet was toegestaan. Later, toen ik met de oudste jongen aan het stoeien was zei ze dat weer. Ik wil haar regels respecteren, maar vond het ook een beetje overdreven. Dus ik zei dat ik het echt niet erg vond als ze met me gingen stoeien, dat ik dat juist leuk vind, maar dat ik haar regels wel accepteer. Toen zei ze wel vaag: Oh, oke oke. Misschien wil ze alleen maar mij beschermen, ik weet het niet goed. Mandy vertelde al dat sommige huismoeders daar heel streng in zijn, dat sommige kinderen niet eens op je schoot mogen zitten als je ze een verhaaltje voorleest. Ik vind dat echt overdreven, in Nederland is zoiets heel normaal. Maar goed, er gaan hier wel meer dingen anders. Iedereen heeft hier een andere aanpak wat betreft de kinderen, dat zie je ook bij leraren.
Vanmiddag in de playground was de lerares van de Baby room er. Het regende dus we gingen naar het ‘theater’. Ze had keiharde muziek opstaan (helemaal geen leuke muziek voor de kids), alle kinderen moesten in een rij zitten, mochten niks zeggen. Ik vond het zo raar! De kinderen zijn vrij van school, en bij de playground is het de bedoeling dat ze gaan spelen. Ik dacht eerst: Naja, dit is haar aanpak. Maar ik vond het zo raar dat ik toch maar ging vragen waarom ze zo moesten zitten. Toen zei ze: We wachten op een CD waarop ze kunnen dansen. Dus ik zei: Oke, maar waarom moeten ze nu dan zo zitten? Toen zei ze: Omdat ze veel lawaai maken.
Naja, ik heb het er maar bij gelaten. Dit zijn dingen waar je je als vrijwilliger eigenlijk niet te veel mee moet bemoeien. Sommige dingen gaan gewoon heel anders dan dat jezelf gewend bent, je kunt niet zomaar verwachten dat zij zich gaan gedragen naar jouw zin.
Tijdens al mijn bezigheden met de kinderen vergeet ik soms wel eens dat al deze kinderen een geschiedenis hebben. Je ziet ze spelen, lachen, leren. Het lijken zulke ‘normale’ kinderen maar ze zijn dat alles behalve.
Wij als vrijwilligers weten niet wat de geschiedenis van deze kinderen is. Deze informatie wordt ons bewust niet verteld omdat ze niet willen dat wij ons naar deze info aan gedragen.
Aan de ene kant is dat heel goed, aan de andere kant vind ik dat wel lastig want in mijn (weinige, maar toch) ervaring in het werken met mensen, weet ik altijd waar iemand vandaan komt en wat zijn of haar geschiedenis is.
Van sommige kinderen hier is de geschiedenis totaal onbekend. Zo is er een jongetje die in een ziekenhuis is achtergelaten, totaal ondervoed. Van hem weten ze niks: geen leeftijd, geen naam, geen familie. Hij heeft nu natuurlijk wel een naam, en ook een geboortedatum maar die is gewoon verzonnen.
Sommige kinderen hebben wel ouders, of familie, maar het is te onveilig voor het kind om daar te wonen. Best veel kinderen zijn verkracht of heel erg ondervoed geweest. Of hebben het alcoholsyndroom. Elk kind heeft een verleden, anders zouden ze hier niet zitten.
Ik vind het wel fijn dat de kinderen hier bij Mother of peace terecht kunnen, in een huis die min of meer op een gezin lijkt, met een moeder en ‘broers en zussen’.
En ik ben blij, en trots, dat ik daar een bijdrage aan kan leveren. Al is het dan soms even anders dan ik gewend ben.
Ons huisje wordt elke dag schoongemaakt door een jonge vrouw. Dat ons huis elke dag wordt schoongemaakt is echt ontzettend overdreven, maar ze doet ook onze afwas. We hebben al 3 keer gezegd dat dat niet hoeft, maar ze zegt steeds: Ik kan niet schoonmaken zonder af te wassen.
Het is echt een leuke meid, ze spreekt best goed Engels en heb al een aantal keer een praatje met haar gemaakt. Ik gaf haar laatst een luchtje (die was achtergebleven van een andere vrijwilliger) en ze was ZO blij! Haar hele gezicht glimde en ze gaf me een dikke knuffel. Echt zo ontzettend leuk.
Vandaag, vrijdag, druk bezig geweest met het opruimen van het klaslokaal. Die is echt zó vies. Niet normaal. Denise en ik gingen een kist opruimen waar speelgoed in zat. Ik denk dat er wel een paar honderd plastic stukjes speelgoed lagen. Een blokje, een schepje, een lepeltje, van al-les. Er zat ook een stukje bot in?? Geen idee waarvan, maar dat hoef ik eigenlijk ook niet weten.
We zijn sowieso allemaal een beetje aan het opruimen hier op het terrein. Er is een art-room, die ook een grote opruim/schoonmaak beurt heeft gekregen. Er zijn hier zoveel lokalen en ruimtes waar niks mee wordt gedaan, met spullen die er volgens mij al 20 jaar liggen (het project bestaat 12 jaar geloof ik, dus kan je nagaan!).
Dit zijn ook allemaal dingen die we tijdens de vakantie eventueel kunnen oppakken.
We hadden bij ons huisje een soort vliegen nest zitten. Het zijn heel gekke vliegen, ze lijken qua vorm een beetje op een giraffe, maar dan zwart. Ze kwamen ook soms ons huisje invliegen, maar gingen dan ook wel weer naar buiten dus ik dacht dat ze geen kwaad konden. Toch zat het nest ons niet zo lekker dus we vroegen aan Justin (een jongen die hier allerlei klusjes doet) of hij het weg wilde halen. Hij vertelde ons toen dat het heeeel gevaarlijke vliegen zijn. Ze kunnen heel hard steken, en als je er allergisch voor bent kan je er ontzettend ziek van worden. WHO, oke! Toch maar goed dat we dat nest weg lieten halen. Justin gebruikte een soort spray, waarmee alle vliegen verstijfden en één voor één naar beneden vielen. Deze spray kunnen we ook voor kakkerlakken gebruiken, dus we zullen binnenkort even zo’n busje aanschaffen.
Met het oudste meisje uit m’n huisje had ik afgesproken dat ik haar nagels zou lakken. Ik heb wel van te voren toestemming gevraagd aan de huismoeder, en ik mocht alleen de teennagels lakken. En zelf wilde ze ook wel gelakte tenen! Maarja, de rest zag het ook, en wilde ook wel een lakje over de nagels. Dus uiteindelijk heb ik 60 paar tenen gelakt, inclusief de teentjes van ’t kleinste jongetje, want hij begon te klagen dat hij ook wilde. Het was leuk en gezellig om zo even in m’n huisje bezig te zijn.
Vanmiddag was ik in m’n huisje lekker aan het spelen en stoeien met de kinderen. De kinderen hier vinden m’n wenkbrauwen heel bijzonder. Ze aaien er over en zeggen dan: What is this? Ik zeg ze dat zij ook wenkbrauwen hebben (bij hen vallen ze minder op natuurlijk), en dan zie je ze echt kijken van: huh, ojaaa?
M’n huismoeder is wel een beetje van de oude stempel, denk ik. Ik was aan het spelen met ’t jongste kindje (4 jaar), hij stond op m’n schoot en de huismoeder zei tegen hem dat dat niet was toegestaan. Later, toen ik met de oudste jongen aan het stoeien was zei ze dat weer. Ik wil haar regels respecteren, maar vond het ook een beetje overdreven. Dus ik zei dat ik het echt niet erg vond als ze met me gingen stoeien, dat ik dat juist leuk vind, maar dat ik haar regels wel accepteer. Toen zei ze wel vaag: Oh, oke oke. Misschien wil ze alleen maar mij beschermen, ik weet het niet goed. Mandy vertelde al dat sommige huismoeders daar heel streng in zijn, dat sommige kinderen niet eens op je schoot mogen zitten als je ze een verhaaltje voorleest. Ik vind dat echt overdreven, in Nederland is zoiets heel normaal. Maar goed, er gaan hier wel meer dingen anders. Iedereen heeft hier een andere aanpak wat betreft de kinderen, dat zie je ook bij leraren.
Vanmiddag in de playground was de lerares van de Baby room er. Het regende dus we gingen naar het ‘theater’. Ze had keiharde muziek opstaan (helemaal geen leuke muziek voor de kids), alle kinderen moesten in een rij zitten, mochten niks zeggen. Ik vond het zo raar! De kinderen zijn vrij van school, en bij de playground is het de bedoeling dat ze gaan spelen. Ik dacht eerst: Naja, dit is haar aanpak. Maar ik vond het zo raar dat ik toch maar ging vragen waarom ze zo moesten zitten. Toen zei ze: We wachten op een CD waarop ze kunnen dansen. Dus ik zei: Oke, maar waarom moeten ze nu dan zo zitten? Toen zei ze: Omdat ze veel lawaai maken.
Naja, ik heb het er maar bij gelaten. Dit zijn dingen waar je je als vrijwilliger eigenlijk niet te veel mee moet bemoeien. Sommige dingen gaan gewoon heel anders dan dat jezelf gewend bent, je kunt niet zomaar verwachten dat zij zich gaan gedragen naar jouw zin.
Tijdens al mijn bezigheden met de kinderen vergeet ik soms wel eens dat al deze kinderen een geschiedenis hebben. Je ziet ze spelen, lachen, leren. Het lijken zulke ‘normale’ kinderen maar ze zijn dat alles behalve.
Wij als vrijwilligers weten niet wat de geschiedenis van deze kinderen is. Deze informatie wordt ons bewust niet verteld omdat ze niet willen dat wij ons naar deze info aan gedragen.
Aan de ene kant is dat heel goed, aan de andere kant vind ik dat wel lastig want in mijn (weinige, maar toch) ervaring in het werken met mensen, weet ik altijd waar iemand vandaan komt en wat zijn of haar geschiedenis is.
Van sommige kinderen hier is de geschiedenis totaal onbekend. Zo is er een jongetje die in een ziekenhuis is achtergelaten, totaal ondervoed. Van hem weten ze niks: geen leeftijd, geen naam, geen familie. Hij heeft nu natuurlijk wel een naam, en ook een geboortedatum maar die is gewoon verzonnen.
Sommige kinderen hebben wel ouders, of familie, maar het is te onveilig voor het kind om daar te wonen. Best veel kinderen zijn verkracht of heel erg ondervoed geweest. Of hebben het alcoholsyndroom. Elk kind heeft een verleden, anders zouden ze hier niet zitten.
Ik vind het wel fijn dat de kinderen hier bij Mother of peace terecht kunnen, in een huis die min of meer op een gezin lijkt, met een moeder en ‘broers en zussen’.
En ik ben blij, en trots, dat ik daar een bijdrage aan kan leveren. Al is het dan soms even anders dan ik gewend ben.
Ons huisje wordt elke dag schoongemaakt door een jonge vrouw. Dat ons huis elke dag wordt schoongemaakt is echt ontzettend overdreven, maar ze doet ook onze afwas. We hebben al 3 keer gezegd dat dat niet hoeft, maar ze zegt steeds: Ik kan niet schoonmaken zonder af te wassen.
Het is echt een leuke meid, ze spreekt best goed Engels en heb al een aantal keer een praatje met haar gemaakt. Ik gaf haar laatst een luchtje (die was achtergebleven van een andere vrijwilliger) en ze was ZO blij! Haar hele gezicht glimde en ze gaf me een dikke knuffel. Echt zo ontzettend leuk.
Vandaag, vrijdag, druk bezig geweest met het opruimen van het klaslokaal. Die is echt zó vies. Niet normaal. Denise en ik gingen een kist opruimen waar speelgoed in zat. Ik denk dat er wel een paar honderd plastic stukjes speelgoed lagen. Een blokje, een schepje, een lepeltje, van al-les. Er zat ook een stukje bot in?? Geen idee waarvan, maar dat hoef ik eigenlijk ook niet weten.
We zijn sowieso allemaal een beetje aan het opruimen hier op het terrein. Er is een art-room, die ook een grote opruim/schoonmaak beurt heeft gekregen. Er zijn hier zoveel lokalen en ruimtes waar niks mee wordt gedaan, met spullen die er volgens mij al 20 jaar liggen (het project bestaat 12 jaar geloof ik, dus kan je nagaan!).
Dit zijn ook allemaal dingen die we tijdens de vakantie eventueel kunnen oppakken.
We hadden bij ons huisje een soort vliegen nest zitten. Het zijn heel gekke vliegen, ze lijken qua vorm een beetje op een giraffe, maar dan zwart. Ze kwamen ook soms ons huisje invliegen, maar gingen dan ook wel weer naar buiten dus ik dacht dat ze geen kwaad konden. Toch zat het nest ons niet zo lekker dus we vroegen aan Justin (een jongen die hier allerlei klusjes doet) of hij het weg wilde halen. Hij vertelde ons toen dat het heeeel gevaarlijke vliegen zijn. Ze kunnen heel hard steken, en als je er allergisch voor bent kan je er ontzettend ziek van worden. WHO, oke! Toch maar goed dat we dat nest weg lieten halen. Justin gebruikte een soort spray, waarmee alle vliegen verstijfden en één voor één naar beneden vielen. Deze spray kunnen we ook voor kakkerlakken gebruiken, dus we zullen binnenkort even zo’n busje aanschaffen.
Met het oudste meisje uit m’n huisje had ik afgesproken dat ik haar nagels zou lakken. Ik heb wel van te voren toestemming gevraagd aan de huismoeder, en ik mocht alleen de teennagels lakken. En zelf wilde ze ook wel gelakte tenen! Maarja, de rest zag het ook, en wilde ook wel een lakje over de nagels. Dus uiteindelijk heb ik 60 paar tenen gelakt, inclusief de teentjes van ’t kleinste jongetje, want hij begon te klagen dat hij ook wilde. Het was leuk en gezellig om zo even in m’n huisje bezig te zijn.
-
29 November 2013 - 13:50
Bojoura:
Hai Marloes!!
Wat leuk dat jij vrijwilligerswerk bent gaan doen!!!! Hele ervaring he???
Zet 'm op daar en als je vast houdt aan het feit dat in Afrika niets volgens planning verloopt, kom je ZEN terug!!!!! WHAWHAWHAWHAAAAAAWHA ;-)
Wel echt balen voor jou dat je andere verwachtingen had van de invulling vd weken, maar komt vast goed.
Over dat niet weten vd achtergrond vd kids.. heel lastig, maar heeft ook zeker zijn voordelen. Wij blijven in nl namelijk maar analiseren, etc en of dat nou juist is? Elke methode heeft duidelijke voor en nadelen.
Zet 'm op :-)
Groetjes Bojoura -
29 November 2013 - 15:28
Jeff:
Hey daar held van me!
Ik kan niets anders zeggen dat ik enorme bewondering heb voor
Jou en je manier waarop je in deze reis staat.
Ga vooral zo door en ik weet zeker dat je weer voldaan thuis komt
Met een flinke dosis aan ervaringen en belevenissen!
Ik heb het vaker gezegd maar dit siert je enorm!
Veel plezier en succes van het weekend, kijk uit naar dat verslag en de foto's ervan!
Dikke dikke kus! -
29 November 2013 - 15:56
Jos:
marloes vind het ontzettend leuk al je verslagen en lees ze ook met veel plezier! blij dat je het goedmaakt daar en dat je het ontzettend naar je zin hebt. Groetjes en ik ben in afwachting van het volgende versag uit het verre Afrika! doegggggg
-
29 November 2013 - 21:58
Margareth:
Hee meis, ontzettend leuk om je verslagen te lezen. Jammer van die vakantieweken, maar als ik het allemaal zo lees, zijn er voldoende klussen om je nuttig te kunnen maken. Hoorde ook over jullie safari. Heel veel plezier. Ik maak ook nog een priveberichtje. Dag lieverd, dikke kus. Mam. -
30 November 2013 - 08:30
Herma:
Hè lieffie,
En met respect voor andere regels en gebruiken...lekker blijven knuffelen en stoeien met de kinderen! Een beetje warmte en aandacht zal vast wel bij ze in herinnering blijven en wie weet, kunnen zij dat ook weer doorgeven. Koop maar een groooooote bus spray! Is vast goed voor alle insecten..!! Hoop voor jullie dat je nog een andere invulling kunt geven aan de vakantieweken, maar als ik je schrijven lees, is er ook op dit project genoeg te doen om je nuttig te maken. Veel plezier en een dikke kus. -
30 November 2013 - 09:58
Maren:
Marloes,
Ontzettend leuk om al je reisverslagen te lezen. En weet zeker dat je ook wel een goede invulling gaat geven aan de vakantieweken!
Ben benieuwd naar de volgende verhalen en foto's.
Liefs Maren -
01 December 2013 - 16:25
Gea:
Heey Marloes
Ja wat een andere gewoontes hebben ze daar he. Kan me voorstellen dat je daar erg aan moet wennen.
Heb er maar respect voor, het is voor hun daar gewoon. Ik snap je helemaal wat betreft die vakantie. Het komt vast wel goed, je vind je invulling daar wel. Ik raad je aan een paar dagen op safari te gaan.
Dat is zo geweldig en je bent nu in Afrika, pak die kans!
Groetjes Gea -
01 December 2013 - 22:41
Len En Guus:
Hoi Rolootje!! Geweldig verslag weer. Onze complimenten. Heb vanmorgen een kaarsje aangestoken voor alle kinderen die wel een lichtpuntje kunnen gebruiken! Kan geen kwaad, dacht ik zo. Jullie zijn goed op dreef daar. Succes met allerlei soorten kinderen en insecten. Gebruik aub de spuitbus alleen voor de insecten :-). Dikke kus!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
