Zuid Afrika, 1e dagen
Door: Marloes
Blijf op de hoogte en volg Marloes
20 November 2013 | Zuid-Afrika, South Africa
De 1e dagen.
De grote dag was aangebroken!! Om 14.40 vertrokken Denise en ik EINDELIJK naar Zuid-Afrika, met een tussenstop op Dubai. Het afscheid nemen was toch wel ietsepietsies zwaarder dan ik van te voren had verwacht. Het ging eigenlijk de hele ochtend goed, tot het moment van afscheid nemen daar was. En voornamelijk toen ik afscheid moest nemen van m’n moeder, toen kwamen er wel wat traantjes. Maar goed, dat heb ik altijd bij m’n moeder :P.
De 1e vlucht, naar Dubai, duurde 6 en een half uur maar ging eigenlijk heel snel. We konden films kijken en spelletjes spelen op een schermpje voor ons, echt fijn!
Op Dubai moesten we 10 uur wachten, wat na een tijd echt vreselijk vermoeiend was. Er waren wel ligstoelen waarop we konden chillen maar slapen kon ik niet en na een tijdje wist ik me geen houding meer te geven. We gingen dus maar een beetje rondlopen, parfums uitproberen (al stopten we hier snel weer mee want er kwamen meteen verkopers naar ons toe. Echt, wat DOEN al die verkopers daar op het vliegveld, om 04.00 ‘s ochtends er stonden wel 5 verkopers bij 1 balie).
Om 10.25 vertrokken we dan eindelijk naar Durban. Deze vlucht duurde 8 uur en 40 minuten, en we waren nu wel echt gesloopt. Om ongeveer 16.30 kwamen we aan (Nederlandse tijd: 15.30) en werden we opgevangen door Wilma en Jeroen (Wilma is de regio coördinator en Jeroen is de directeur van Be more). Om 18.00 zouden we opgehaald worden door de taxi, maarja, in Afrikaanse tijd betekent dat natuurlijk minstens een half uur later, want om 18.30 stonden we nog steeds te wachten. Ik had inmiddels natuurlijk al 3 keer tot 20 geteld, dit is echt iets waar ik heel heeeeeel veel geduld voor moet gaan hebben.
In Zuid-Afrika schijnt alles namelijk heel langzaam te gaan, alles op z’n gemak. Dus ik verwacht dat ik helemaal zen terugkom.
De taxichauffeur, die reed als een wilde baviaan, bracht ons naar backpackers verblijf Blue sky mining. Het was al donker dus ik heb niet veel van het land kunnen zien tijdens deze rit, of van het verblijf zelf. Maar ’s ochtends bleek dat we op een super mooie plek zaten: Aan de zee, mooi gebouw, 2 zwembaden. Helaas bleven we hier maar 1 nachtje, maar ik had ook wel zin om eindelijk naar het project te gaan.
Om 12.00 werden we opgehaald door een busje, die ons naar het project bracht. Nu heb ik meer de omgeving kunnen zien. Waar wij zitten is heel veel groen, er zijn veel bomen en planten. Onderweg kwamen we ook al 2 aapjes tegen, echt super leuk!
Voor degenen die nog niet precies weten wat ik ga doen, even een korte uitleg:
Het project heet Mother of Peace en vangt weeskinderen op. Op het project zijn ongeveer 80 kinderen, die in groepjes van 7-8 personen in een huisje wonen. Elk huisje heeft een zorgmoeder die de zorg voor de kinderen op zich neemt.
Ik zal ’s ochtends om 07.00 starten, om de zorgmoeder de helpen bij de kinderen wakker maken, omkleden, wassen, douchen, eten geven, etc. Daarna breng ik de kinderen naar school, die is ook op het terrein.
Dan zal ik werkzaam zijn op een andere activiteit, ik krijg morgen te horen welke activiteit dat zal zijn. Aan het eind van de middag ga je weer naar ‘je huisje’ waar je helpt met eten en de kinderen in bad of een beetje spelen. Later zal ik nog wel uitgebreider uitleggen hoe mijn dag er uit ziet, dat weet ik nu natuurlijk nog niet.
Eenmaal op het project werden we ontvangen door Byron en Mandy. Byron is de projectleider en Mandy is een vrijwilligster die hier al een maand zit. Zij blijft nog ’n maand en Denise en ik delen ons huisje met haar. Super fijn want zij weet al heel veel en kan ons dus veel vertellen.
Na onze koffer uitpakken hebben we met z’n allen ergens geluncht (3,30 voor een lunch en wat te drinken!) en boodschappen gedaan. Boodschappen zijn niet bijzonder goedkoop, iets goedkoper dan in Nederland. Na de boodschappen gaf Mandy ons een rondleiding op het project, en hebben we kennis gemaakt met wat kids. Echt super schattig, we kwamen aanlopen en ze kwamen allemaal op ons afrennen, gaven meteen een knuffel, wilde opgetild worden. Ik had dit niet echt verwacht, want er komen zoveel vrijwilligers, ik had gedacht dat ze misschien een instelling hadden van ‘Oh, weer een vrijwilliger’. Maar ik ben blij dat dit niet zo is. Mandy vertelde dat de kinderen heel blij zijn als er vrijwilligers zijn, omdat dat de personen zijn van wie ze liefde ontvangen. Ze hebben geen ouders, wel een zorgmoeder die voor ze zorgt, maar dingen zoals voorlezen, een knuffel of compliment geven wordt volgens Mandy weinig gedaan.
Het huisje ziet er trouwens prima uit. De kasten en badkamer ruiken wel naar een hamsterhok wat verschoond moet worden, maar voor de rest is het wel oké en best netjes. En het is super fijn dat we een badkamer en keuken voor onszelf hebben. Ons huisje wordt elke dag schoongemaakt door een schoonmaakster, ook dit is echt een luxe die ik niet had verwacht. Er wordt heel veel voor je gedaan, zo worden bijvoorbeeld tijdens het boodschapen doen je boodschappen ingepakt. Liever heb ik dit soort dingen niet, want ik voel me bezwaard omdat ik dit soort dingen zelf kan en wil doen, maar eigenlijk beledig je mensen als je die hulp niet accepteert. Daarnaast is het voor hen hun baan, maar zal dit wennen zijn.
Rond 17.30 gingen we koken. Tenminste, we deden een poging tot, want we hebben 2 elektrische kookplaatjes, die allebei steeds uitvielen. *ZUCHT*, ik weer 5 keer tot 20 geteld. Maar goed, uiteindelijk lekker gegeten, met een wijntje erbij, gezellig!
Morgenochtend krijgen we nog allerlei informatie van Byron over het project enzo. ’s Middags zullen we dan een high tea hebben met de zorgmoeders en het personeel dat hier werkt, zodat we elkaar kunnen leren kennen.
Ik ben benieuwd! De eerste indrukken zijn erg goed!
De grote dag was aangebroken!! Om 14.40 vertrokken Denise en ik EINDELIJK naar Zuid-Afrika, met een tussenstop op Dubai. Het afscheid nemen was toch wel ietsepietsies zwaarder dan ik van te voren had verwacht. Het ging eigenlijk de hele ochtend goed, tot het moment van afscheid nemen daar was. En voornamelijk toen ik afscheid moest nemen van m’n moeder, toen kwamen er wel wat traantjes. Maar goed, dat heb ik altijd bij m’n moeder :P.
De 1e vlucht, naar Dubai, duurde 6 en een half uur maar ging eigenlijk heel snel. We konden films kijken en spelletjes spelen op een schermpje voor ons, echt fijn!
Op Dubai moesten we 10 uur wachten, wat na een tijd echt vreselijk vermoeiend was. Er waren wel ligstoelen waarop we konden chillen maar slapen kon ik niet en na een tijdje wist ik me geen houding meer te geven. We gingen dus maar een beetje rondlopen, parfums uitproberen (al stopten we hier snel weer mee want er kwamen meteen verkopers naar ons toe. Echt, wat DOEN al die verkopers daar op het vliegveld, om 04.00 ‘s ochtends er stonden wel 5 verkopers bij 1 balie).
Om 10.25 vertrokken we dan eindelijk naar Durban. Deze vlucht duurde 8 uur en 40 minuten, en we waren nu wel echt gesloopt. Om ongeveer 16.30 kwamen we aan (Nederlandse tijd: 15.30) en werden we opgevangen door Wilma en Jeroen (Wilma is de regio coördinator en Jeroen is de directeur van Be more). Om 18.00 zouden we opgehaald worden door de taxi, maarja, in Afrikaanse tijd betekent dat natuurlijk minstens een half uur later, want om 18.30 stonden we nog steeds te wachten. Ik had inmiddels natuurlijk al 3 keer tot 20 geteld, dit is echt iets waar ik heel heeeeeel veel geduld voor moet gaan hebben.
In Zuid-Afrika schijnt alles namelijk heel langzaam te gaan, alles op z’n gemak. Dus ik verwacht dat ik helemaal zen terugkom.
De taxichauffeur, die reed als een wilde baviaan, bracht ons naar backpackers verblijf Blue sky mining. Het was al donker dus ik heb niet veel van het land kunnen zien tijdens deze rit, of van het verblijf zelf. Maar ’s ochtends bleek dat we op een super mooie plek zaten: Aan de zee, mooi gebouw, 2 zwembaden. Helaas bleven we hier maar 1 nachtje, maar ik had ook wel zin om eindelijk naar het project te gaan.
Om 12.00 werden we opgehaald door een busje, die ons naar het project bracht. Nu heb ik meer de omgeving kunnen zien. Waar wij zitten is heel veel groen, er zijn veel bomen en planten. Onderweg kwamen we ook al 2 aapjes tegen, echt super leuk!
Voor degenen die nog niet precies weten wat ik ga doen, even een korte uitleg:
Het project heet Mother of Peace en vangt weeskinderen op. Op het project zijn ongeveer 80 kinderen, die in groepjes van 7-8 personen in een huisje wonen. Elk huisje heeft een zorgmoeder die de zorg voor de kinderen op zich neemt.
Ik zal ’s ochtends om 07.00 starten, om de zorgmoeder de helpen bij de kinderen wakker maken, omkleden, wassen, douchen, eten geven, etc. Daarna breng ik de kinderen naar school, die is ook op het terrein.
Dan zal ik werkzaam zijn op een andere activiteit, ik krijg morgen te horen welke activiteit dat zal zijn. Aan het eind van de middag ga je weer naar ‘je huisje’ waar je helpt met eten en de kinderen in bad of een beetje spelen. Later zal ik nog wel uitgebreider uitleggen hoe mijn dag er uit ziet, dat weet ik nu natuurlijk nog niet.
Eenmaal op het project werden we ontvangen door Byron en Mandy. Byron is de projectleider en Mandy is een vrijwilligster die hier al een maand zit. Zij blijft nog ’n maand en Denise en ik delen ons huisje met haar. Super fijn want zij weet al heel veel en kan ons dus veel vertellen.
Na onze koffer uitpakken hebben we met z’n allen ergens geluncht (3,30 voor een lunch en wat te drinken!) en boodschappen gedaan. Boodschappen zijn niet bijzonder goedkoop, iets goedkoper dan in Nederland. Na de boodschappen gaf Mandy ons een rondleiding op het project, en hebben we kennis gemaakt met wat kids. Echt super schattig, we kwamen aanlopen en ze kwamen allemaal op ons afrennen, gaven meteen een knuffel, wilde opgetild worden. Ik had dit niet echt verwacht, want er komen zoveel vrijwilligers, ik had gedacht dat ze misschien een instelling hadden van ‘Oh, weer een vrijwilliger’. Maar ik ben blij dat dit niet zo is. Mandy vertelde dat de kinderen heel blij zijn als er vrijwilligers zijn, omdat dat de personen zijn van wie ze liefde ontvangen. Ze hebben geen ouders, wel een zorgmoeder die voor ze zorgt, maar dingen zoals voorlezen, een knuffel of compliment geven wordt volgens Mandy weinig gedaan.
Het huisje ziet er trouwens prima uit. De kasten en badkamer ruiken wel naar een hamsterhok wat verschoond moet worden, maar voor de rest is het wel oké en best netjes. En het is super fijn dat we een badkamer en keuken voor onszelf hebben. Ons huisje wordt elke dag schoongemaakt door een schoonmaakster, ook dit is echt een luxe die ik niet had verwacht. Er wordt heel veel voor je gedaan, zo worden bijvoorbeeld tijdens het boodschapen doen je boodschappen ingepakt. Liever heb ik dit soort dingen niet, want ik voel me bezwaard omdat ik dit soort dingen zelf kan en wil doen, maar eigenlijk beledig je mensen als je die hulp niet accepteert. Daarnaast is het voor hen hun baan, maar zal dit wennen zijn.
Rond 17.30 gingen we koken. Tenminste, we deden een poging tot, want we hebben 2 elektrische kookplaatjes, die allebei steeds uitvielen. *ZUCHT*, ik weer 5 keer tot 20 geteld. Maar goed, uiteindelijk lekker gegeten, met een wijntje erbij, gezellig!
Morgenochtend krijgen we nog allerlei informatie van Byron over het project enzo. ’s Middags zullen we dan een high tea hebben met de zorgmoeders en het personeel dat hier werkt, zodat we elkaar kunnen leren kennen.
Ik ben benieuwd! De eerste indrukken zijn erg goed!
-
20 November 2013 - 13:13
Elaine:
Wauw marloes,
Super leuk om allemaal te lezen. Fijn dat de reis is goed gegaan en dat jullie verblijf bevalt!
Je leert zo wel goed tellen deze reis. Misschien de volgende de keer achterstevoren tellen, haha (Ik snap je frustratie wel hoor). Wat fijn dat jullie zo warm zijn ontvangen, super!
Geniet van jullie mooie ervaring, succes meid!
Dikke knuffel aan denise!
xxxxxxxxx -
20 November 2013 - 13:46
Sering:
Wauw Marloes, wat leuk om dit zo te lezen! Ik hoop dat het een hele mooie ervaring voor je is waar je veel over je zelf leert en het project. Ik wens je heel veel succes en ik zal je verhalen blijven lezen!
Geniet er lekker van!!!
Groetjes uit het heleeeeee koude nederland
Sering
-
20 November 2013 - 14:02
Niels:
Leuk om het eerste verhaal te lezen!!
Ik ben jaloers! -
20 November 2013 - 14:23
Moniek:
Fijn dat alles zo goed is gegaan!! Erg leuk om het eerste verhaal te lezen. Toch gemakkelijker dan je dacht dat internetcafé?! Gelukkig zijn de eerste indrukken goed. Heel veel pleziel en ik wacht in spanning het volgende verhaal af!
-
20 November 2013 - 16:03
Jorrien:
He Marloesje!
Wat fijn dat alles goed is gegaan en dat je op school zo goed tot 20 hebt leren tellen :-P
Ik ben ontzettend nieuwsgierig naar je eerste ervaringen met de kindjes!
Heel veel plezier en tot het volgende verhaal!
Dikke kus uit t koude Nederland (ja, m'n autoruit was vanmorgen al bevroren.....) xxx -
20 November 2013 - 16:22
Sven:
Mooi om te lezen Marloes, je schrijft ook leuk! Klinkt nu al als een mooie ervaring :)
Veel succes en plezier
Neef Sven -
20 November 2013 - 16:59
Melanie:
Eindelijk is het zover meiden! Mooi project!
De eerste ervaringen klinken super goed en ik ga jullie verhalen volgen! -
20 November 2013 - 18:01
Johan:
Super leuk marloes!!! Heel veel succes daar en veel plezier met je kindjes. Het zal inderdaad wennen zijn dat de dingen wat langzamer gaan maar zul je snel naar gedragen haha. -
20 November 2013 - 18:20
Rina:
Een wilde baviaan, twee aapjes, knuffelende kinders. Volgens mij vermaak jij je wel daar!
Veel succes en geniet ervan, grtjs Rina -
20 November 2013 - 18:25
Michelle:
Super gaaf loe!! Ben benieuwd naar je volgende verhalen!!
En wat een bijzondere mensen he.. Blij met alles!!
dikke kus -
20 November 2013 - 18:25
Riet Vis:
Marloes, wat leuk om een bericht van je te lezen. Inderdaad, eindelijk is het zover. Wat zul je veel ervaringen opdoen. En natuurlijk word je getraind in wachten en afspraken die niet helemaal volgens Nederlandse begrippen lopen. Wen er maar aan en vooral geniet er ook van. Akunna mattata (weet niet of ik het goed schrijf). Ik wens je heel veel plezier en gevoelens van geluk. Pas goed op jezelf. -
20 November 2013 - 19:13
Carin Van Tricht:
Wat leuk Marloes, lekker dat de reis allemaal goed is gegaan, nou genieten ik ga je volgen hoor .
veel plezier
groetjes buurvrouw carin en buurman Ben. -
20 November 2013 - 19:15
Hans Katers:
Als ik het goed heb dan leer je ook tellen, en misschien wel tot 100.
Ziet er goed uit zoals je het beschrijft, en erg leuk dat de kinderen dankbaar zijn, dat zal je goed doen.
Wel wennen natuurlijk maar je eerste indruk is goed en dat is leuk om te horen.
We horen nog de mooie verhalen, later van je.
You never have a second change for a first impression. -
20 November 2013 - 20:15
Herma:
Hè lieve Marloes,
Het moeilijke afscheid is vast een beetje weg geebt na zoveel positieve indrukken de eerste dag. Fijn, dat de medewerkers jullie een warm welkom heten. Geef van mij ook maar heel veel knuffels weg, maar hou er eentje voor jezelf! Ben nu al benieuwd naar je volgende schrijven. Leuk om te lezen! Dikke kus!
-
20 November 2013 - 20:59
Pauline:
Hoi Marloes,
Super leuk om je eerste reisverslag over Zuid Afrika te lezen!
Volgens mij ga je een hele gafe tijd daar hebben, geniet ervan!
Groetjes Pauline -
20 November 2013 - 21:53
Henk :
Dag Marloes,
Wat leuk om een verhaal van zo veel kilometers ver, in een keer op mijn scherm te krijgen.
Van de traantjes wist ik natuurlijk al. Je moeders mascara zag eruit alsof .... zag er niet uit.
Fijn dat je zo'n goede reis hebt gehad en zo vriendelijk bent ontvangen.
Een huisje dat naar hamsters ruikt kan ook voordelen hebben. Het trekt dierenliefhebbers aan en daar zitten soms heel leuke mensen bij. En je thee krijgt ineens een heel ander aroma.
Ik wens je een fijne high tea en hoop dat je snel went aan een heel nieuw ritme (want steeds maar moeten wachten is eigenlijk ook een ritme).
Veel plezier bij het volmaken van de eerste week. Heel veel groeten, ook aan Denise.
Henk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
