Dag 54
Blijf op de hoogte en volg Marloes
11 Januari 2014 | Zuid-Afrika, South Africa
Zaterdag, 4 januari 2014, dag 47.
Op dinsdag 31 december had ik wederom een nieuwe ervaring die ik waarschijnlijk maar één keer zal meemaken: oud en nieuw vieren in Zuid-Afrika, woehoe!
Overdag een leuke maar drukke dag gehad. ’s Ochtends flessenvoetbal gespeeld met de kids, wat leuk was voor een half uur en daarna ging het al snel over in een watergevecht. Oke, óók prima en leuk want het was super warm!
’s Middags kwamen er 2 nieuwe vrijwilligers, Simone en Charlotte. We zijn nu dus weer met een gezellige groep van 6. Volgende week maandag komen er nog 2 en dan hebben we weer een goede groep om het ‘normale’ ritme op te pakken.
Later in de middag weer koekjes gebakken, dit keer met een andere groep kids.
Eind van de middag hadden we een bbq bij Gavin en Linda, met iedereen van het project! Dus met alle huismoeders, alle kinderen en alle vrijwilligers lekker gegeten.
Na al deze gezelligheden was het tijd voor ons new years eve party! Met alle vrijwilligers gingen we naar een feest in Durban van 5fm (een soort 538 maar dan op z’n Afrikaans). Super goeie muziek, leuke locatie, leuke mensen, ik heb echt genoten! Het feest werd gehouden bij een groot winkelcentrum en alles was in het wit (dresscode was white). Om 12 uur met z’n allen afgeteld en lekker gedanst. Het was een geweldige avond! Happy new year!
Op woensdag waren we vrij. Denise, Niels en ik zijn naar een reservaat gegaan wat veel kleiner is dan Hluweluwe, maar waar ze ook genoeg dieren hebben om te zien: Giraffes, zebra’s, neushoorns, nijlpaarden, impala’s, etc. Later op de dag zijn we nog bij Nynke langsgegaan om haar project te bekijken. Zij zit op de farm, wat echt wel een stukje armoediger is dan mother of peace. Sommige mensen wonen daar echt in hutjes. In vergelijking met de farm is mother of peace echt net centerparks, met al die witte huisjes. Ondanks dat het er allemaal wat minder uit zag is het best een mooie plek, midden in een soort van weilanden.
Donderdag gingen we met het hele project naar strand, inclusief de huismoeders! Dit was echt een hele organisatie, want Willie moest zo’n 7 keer heen en weer rijden om iedereen op ‘t strand te krijgen. Best een gedoe maar wel gelukt en na een uurtje zat iedereen lekker te chillen op het strand. Die huismoeders hadden allemaal een paraplu bij zich, tegen de zon. Echt geen gezicht, die mama’s in het zand onder een plu met 30 graden. Ik kon er wel om lachen.
Vrijdag had ik zoiets geks meegemaakt. Eén van de meisjes uit mijn huisje was te laat thuis voor het douchen. Ik kwam in m’n huisje aan en toen stond ze in een soort squad houding met haar armen omhoog. Ze had dus straf. Ik vind het echt zo’n rare straf, en ook best zielig want ze moest super lang zo staan. Ze ging tussendoor even naar de WC, maar toen ze daarvan terugkwam ging ze weer zo staan! Terwijl ze echt al 5 minuten zo stond (dit lijkt niet lang maar probeer maar eens zo te staan, na 30 sec krijg je al trillende benen). Dus toen had ik maar gevraagd of het goed was dat ze ging douchen, en dat was gelukkig goed. M’n huismoeder is echt een heel lieve huismoeder, maar het soort straf is hier gewoon echt anders dan ik dat in Nederland ken.
In de avond hadden we een meidenavond voor de oudere meiden. Lekker make-uppen, gezichtmasker-en en een filmpje kijken. Tijdens de film viel de helft in slaap, blijkbaar gaan ze hier niet vaak laat naar bed. Maar het was wel leuk en een geslaagde avond!
Zaterdag was ’t weer weekend, en lekker weer dus we zijn er op uit getrokken. Ik ging met Doris, Simone en Maxime naar Victoria street market, een overdekte markt waar je super veel leuke souvenirtjes kunt kopen. Er was ook een vlees/vis markt, nahhh, dit was echt zó vies! Er lagen gewoon geitenkoppen, compleet met huid en al. De hersens en andere ingewanden hingen aan haken, en allerlei andere bizarre dingen lagen in de toonbank. Het stonk echt zo erg, er zaten allerlei vliegen op en uhl, het was gewoon echt vies.
Om van deze shock bij te komen zijn we toen maar naar Ushaka doorgereden, waar we lekker hebben geluncht en ons weer even op vakantie waanden. Die lunches daar zijn echt mega dus na deze naar binnen te hebben gewerkt zijn we doorgerold naar het strand.
Ook hier maakten we weer van alles mee. Het begon met heel veel mensen die in een tent op het strand zitten. Niet zo’n half rond wind-tentje die we in Nederland ook kennen, maar echt een tent waar je in kunt kamperen. Ik snap daar echt helemaal niks van. Heel veel mensen nemen ook een party-tent mee waar ik me nog wel iets bij kan voorstellen, maar zo’n kampeer tent.. Goed. Er was een vrouw die over zo’n tent-touwtje struikelde, waardoor ze al haar tassen liet vallen, inclusief haar KFC-tas waar al haar kippenpootjes uit rolde. Haha, we konden er wel weer om lachen. Daarna was er een man die in de boeien werd geslagen. Later werd om geroepen dat we allemaal goed op ons tas moesten letten, dus blijkbaar was deze schooier op heterdaad betrapt! Sensatie sensatie, Doris en Maxime gingen er met hun neus boven op naar staan kijken, stelletje pottenkijkers. Maar goed, het zette ons wel weer even op scherp.
Later ging ik met Doris nog even een stukje wandelen. We kwamen op een rustig stukje strand uit, maar verderop stonden weer heel veel mensen in de zee. Dat is zoiets geks: Ze staan hier allemaal in hetzelfde stukje zee, allemaal als kippen in een hok op elkaar gepropt. Ik heb echt geen idee waarom. Als er dan een grote golf komt sleurt die allemaal mensen onderuit waardoor die weer tegen andere mensen aanknallen waardoor die ook weer onderuit gaan: Chaos, o o o. Ze roepen ook allemaal iets, ze staan een soort van te zingen of bidden tegen de zee. Super grappig om te zien.
Zondagavond zijn we naar de film ‘a long walk to freedom’ (Mandela film) gegaan. In deze film was te zien hoe Mandela heeft gevochten voor vrijheid, wat toch best wel heftig en indrukwekkend was. Deze film is ook in Nederland te zien, maar ik vond het toch wel tof om deze in Zuid-Afrika te kunnen bekijken, omdat het zich hier heeft afgespeeld en omdat Mandela pas is overleden natuurlijk.
Maandag, 6 januari 2014, dag 49.
Who we zitten alweer op de helft! De tijd gaat nu echt ontzettend snel. Nog één weekje het vakantieprogramma draaien en dan weer aan de bak op school met lesgeven in Grade R. Heb er zin in! Denise en ik zijn van plan daar te werken aan het alfabet. Veel kinderen kennen het alfabet wel maar zijn niet in staat alle letters te schrijven. Daarnaast gaan we proberen daar ook wat meer structuur in de klas te brengen, want die chaos zoals voor de schoolvakantie is echt niet tof. Maar we moeten maar kijken wat haalbaar is, de ideeën en de motivatie zijn er in elk geval!
Vandaag zijn we ’s ochtends met de aller kleinsten naar een soort kinderboerderij geweest. Het was echt heel leuk, al waren de kids eerst een beetje bang. Zelfs om een kip liepen ze te gillen. Maar later kwamen ze wat los en vonden ze het heel leuk. Ze mochten brood aan een zwijn geven, maar zoals verwacht waren er een aantal kinderen die het brood zelf opaten.
Later in de middag zijn we met een groep kinderen naar ’t strand geweest. Nu het mooi weer is proberen we zoveel mogelijk naar ’t strand of zwembad te gaan, want dat vindt iedereen leuk.
In de avond hadden we de trip Durban by night. Doris, Denise en ik gingen met Martin (een politieagent) door Durban heenrijden. Martin werkt al 25 jaar als politieagent en heeft ontzettend veel meegemaakt in de stad, waardoor hij ons veel kon vertellen.
Tijdens deze trip zijn we langs government huizen gereden. Dit zijn huizen die mensen krijgen (letterlijk krijgen) wanneer hun salaris minder dan 2000 Rand per maand is.
Helaas werkt dit systeem niet heel goed: er is veel corruptie. Zo zijn er mensen die via via bovenaan de wachtlijst komen en zo eerder een huis krijgen, of mensen die een salaris boven de 2000 Rand per maand hebben maar alsnog zo’n huis krijgen (en ondertussen in hun mercedes rondrijden).
Vervolgens reden we langs een krottenwijk. Daar wonen de mensen die op een government house wachten. De mensen daar maken een huis met alles wat ze kunnen vinden: hout, plastic. Er wonen daar onwijs veel mensen en ze hebben maar een stuk of 6 WC’s en 12 douches. Het stonk er ontzettend, er was geen wateraansluiting of elektriciteit, echt bizar dat mensen onder dergelijke omstandigheden wonen en leven. Sommige mensen hebben wel licht, dit jatten ze van de straatlantaarns. Ze maken daar een aansluiting en zo hebben ze dan wat elektriciteit voor licht. Soms sluit de overheid de straatlantaarns daarom in die gebieden af.
Hierna reden we door naar Umlazi, een heel grote Township in Zuid-Afrika. Hier heb je echt allerlei huizen door elkaar: Van krotjes tot normale en zelfs vrij grote woningen. Townships worden vaak verward met krottenwijken, maar het zijn dus eigenlijk ‘normale’ wijken. Umlazi is echt bizar groot, er wonen onwijs veel mensen (weet even niet meer hoeveel).
Daarna reden we door verschillende wijken in Durban, waar echt onwijs veel mensen op straat rondliepen, op de grond zaten of zelfs al lagen te slapen. Er waren ook een heleboel zaakjes open, zoals een kapperszaak of een beautysalon. Dit zijn allemaal drugstores, ze zijn zogenaamd nog open maar er is natuurlijk geen kip te bekennen. Je kunt op straat je drugs bij ‘runners’ bestellen, die geeft de bestelling door en vervolgens wordt het bezorgd in een van die winkels.
Ook door het VIVA WK zijn veel problemen ontstaan. VIVA stelt bepaalde regels aan de stations, waardoor er stations zijn gebouwd van miljoenen euro’s. Echt belachelijk want het levert absoluut geen geld op, en het geld dat ermee wordt verdiend gaat naar mensen die al rijk zijn en niet naar de armen. Ik ben sowieso al geen voetbalfan (lichtelijk uitgedrukt) maar om dit soort dingen kan ik echt boos worden. Al dat geld gestopt in een voetbalwedstrijd?! Echt te belachelijk voor woorden. Het probleem van de armoede ligt grotendeels echt bij de overheid, want Zuid-Afrika heeft goud, diamanten en platinum, allerlei grondstoffen waarmee Zuid-Afrika rijker zou kunnen worden. Maar het geld dat daarmee wordt verdiend gaat wederom naar mensen die al rijk zijn, en niet naar de armen.
Later op de avond zijn we door straten gereden waar prostituees stonden, elke avond, maakt niet uit onder welke weersomstandigheden. Ze staan het meest in de buurt van nachtclubs maar ook soms zomaar op een hoekje. Verder zagen we ook ontzettend veel mensen die op straat lagen te slapen. Echt zo bizar, ik kan me dat echt niet voorstellen. Ik wist wel dat dit soort armoede bestond maar om het nu ook echt met eigen ogen te zien vond ik best wel indrukwekkend.
Verder heeft Martin veel verteld over de stad Durban, die toch echt best wel onveilig is. Overdag heb je daar niet zo’n erg in, al zou ik er sowieso niet graag in me eentje rondlopen. Maar overvallen, moord, verkrachtingen, het is helaas de realiteit van elke dag.
Zaterdag, 11 januari 2014, dag 54.
Zo, er zit alweer een week op. Ik zeg het de laatste tijd veel maar de tijd vliegt echt. Over 6 weken zit ik alweer in Nederland! Hoewel ik er best wel naar uitkijk iedereen weer te kunnen zien heb ik het echt nog ontzettend naar mijn zin, en ben ik er nog niet aan toe naar huis te gaan.
Woensdag was een minder leuke dag. Denise werd ontzettend ziek, iets wat ze in Nederland ook al 2 keer heeft gehad. Last van ontzettende buikpijn, overgeven, diarree, de hele mikmak. In Nederland is ze hiervoor naar het ziekenhuis gegaan dus we hebben Wilma (de vrijwilligerscoördinator) gebeld en zij heeft ons naar het ziekenhuis gebracht. Gelukkig was dit een prima ziekenhuis, geen houten hut met stro zakken om op te liggen maar gewoon een net ziekenhuis. Hier heeft Denise wat tegen de pijn gekregen waarna het gelukkig wel wat beter ging. Super raar, in dat ziekenhuis moet je ter plekke betalen, en je betaalt voor het ziekenhuis en de dokter apart. Naja, als het goed is wordt alles vergoed door de verzekering dus dat scheelt weer. Denise is er nog niet helemaal bovenop, maar ik fungeer al een aantal dagen als verpleegster en ze knapt inmiddels weer wat op.
Nog 2 dagen het vakantieprogramma draaien en dan zit de vakantie er op! Ik zag er voorheen best wel tegenop maar uiteindelijk is het best snel gegaan. Het was soms wel pittig maar ik ken de kinderen nu best wel goed en zij mij ook, ik heb met een aantal best wel een band opgebouwd.
Ik kreeg gister een tekening van het oudste kind in mijn huisje, waarop stond: I love you Marloes. Nah, zo lief. Die hangt dus boven me bed, dat begrijpen jullie.
Zal proberen snel weer van me te laten horen! Tot gauw!
-
11 Januari 2014 - 20:06
Riet Vis:
Hallo Marloes. Leuk om weer een bericht van je te lezen. Ik stuur je berichten door naar Til 3 zodat al je oud collega's ervan kunnen genieten en je een beetje kunnen volgen. Vanaf volgende week zondag zit ik in Uganda. Dus, ook genieten van alles wat Afrika te bieden heeft. Dit zal dus waarschijnlijk mijn laatste reactie zijn want als ik terug ben zit jij ook bijna in het vliegtuig naar mogelijk koud Nederland. Ik wens je voor de laatste weken nog heel veel plezier en fijne momenten toe.
Groet van mij -
12 Januari 2014 - 09:35
Maaike:
Hey nichtje,
Echt heel leuk om om je verslagen te lezen ! Veel plezier en succes nog de komende weken. X maaike -
12 Januari 2014 - 09:44
Herma:
Hè Marloes,
Fijn weer om je verslag te lezen, zo op de zondagochtend. Heel wat nieuwe ervaringen erbij. Voor het alfabet kun je zo weer het " aap-noot-mies" gebruiken, lekker ouderwets. Of " boom-roos-vis" , iets meer jou tijd. Veel plezier in gradeR. Dikke knuffel. -
12 Januari 2014 - 13:25
Gea:
Hey Marloes
Wat heb je weer een verslag gemaakt joh. leuk om te lezen. Geniet er nog maar even van de laatste weken.
Groetjes Gea
-
12 Januari 2014 - 16:24
Rina:
Hoi Marloes,
Wat een fijn uitgebreid verhaal weer.
Heel leuk om te lezen.
Succes met het helpen in gradeR en überhaubt in je laatste 6 weken!
Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley